Als een achtbaan door de eerste week
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
01 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Fish Hoek
Oooooow lieve mensen! Happy new year! De beste wensen! Alle goeds in de wereld toegewenst! Zegeningen enzo!
En hoi! Het is, surprisesurprise, alweer veel te lang geleden dat ik een blog gepost heb. Het stomme is dat ik wéér te veel te vertellen heb!
In het begin, in september, toen we hier net waren, had ik het gevoel dat elke dag interessant was en dat ik over elke dag wel 1000 blogs kon schrijven. Na een aantal weken, toen stage steeds meer stilzitten werd, werd dat gevoel wat minder. Maar sinds de training voor holidayclub en het teamuitje naar Ratanga is dat gevoel weer helemaal teruggekomen. Daarom móét ik van mijzelf meerdere blogs schrijven en gok ik erop dat het komende dagen wat drukker gaat worden op mijn blog.
Oke, we waren gebleven bij de eerste week bij Living Hope. De eerste paar dagen op kantoor 400 potloden geslepen en lekker met mensen meegegaan als ze ergens heengingen. Donderdag en vrijdag training. Vrijdag was de groep Amerikanen, die het programma voor de holidayclub verzorgde er ook bij. En die zaterdag nam die groep Amerikanen ons mee naar Ratanga Junction, het pretpark hier in de Western Cape. Dat was namelijk in lijn met het thema voor de holidayclub: Colosal Coaster World.
Op de training hadden we al ontdekt hoe knettergek iedereen was. Het voelde daar echt als school, in de goede zin van het woord. We kregen opdrachten om in teams een achtbaan uit te beelden, we dansten en zongen,we deden dramastukjes… Hoe SPH wil je het hebben?! ;) En oooooh, die mensen zijn zooo grappig :)! En dat lieten ze in Ratanga ook goed merken!
In Ratanga heb je niet zo heel veel. Het is vergeleken bij Walibi of de Efteling heel erg klein. Ze hebben 1 goede achtbaan, 1 juniorachtbaan, een piratenschip, een boomstammetjesding en botsautotjes. Uiteraard hebben ze nog wel meer, maar dat is echt allemaal voor kleine kinderen. Maar deze 5 attracties maakten het allemaal helemaal de moeite waard! In het begin ging iedereen een beetje zijn eigen weg. Amerikanen bij Amerikanen, Capricornteam bij Capricornteam, Masiteam bij Masiteam, enz. Dus na een beetje achter iedereen aangehobbeld te hebben, besloten wij onze eigen weg te gaan en eindigden we bij de goeie achtbaan. Daar vonden we nog wat Amerikanen en Masimensen die zaten te chillen. Prima, 1 meenemen de achtbaan in en de rest lekker laten zitten met Mieke!
Na deze achtbaan was het tijd voor lunch en daar troffen we eigenlijk zo’n beetje iedereen weer. Na de lunch deden een aantal mensen het voorstel om naar de Monkeyfalls (bomenstammetjes) te gaan. Dat was praktisch het hele Capricornteam en aangezien dat ons nieuwe team is en de monkeyfalls die morgen wel goed bevallen was, besloten we met hen mee te gaan. En wat een goeie zet was dat! :)
Laat me je voorstellen: Stanley, Tanja en Justin. Zij waren in elk geval in Ratanga, de rest van het team was er niet, dus die kom je vanzelf later wel tegen! ;) Ook Ashwyn van Oceanview en wat Amerikanen kwamen mee volgens mij. Maar in elk geval, Stanley, Tanja, Justin en Ashwyn… Wauw, wat een gasten.. :P
Als je in de Monkeyfalls gaat wordt er aan het begin gezegd dat je te allen tijde je handen binnenboord moet houden. Bij sommige mensen gaat dat uiteraard het ene oor in en het andere oor uit.. ;)
Toen we ’s morgens de eerste keer in de monkeyfalls waren geweest, had ik een paar spetters op me. Eigenlijk was ik toen gewoon praktisch droog.
Toen ging ik met Justin en Tanja in de Monkeyfalls… Justin en Tanja zijn té grappig. Tanja is een gezette jonge vrouw met een stem die nooit het volume ‘zacht’ zal kunnen bereiken. Justin is gewoon Justin, grappig, vriendelijk en té maf, zeker in combinatie met Tanja!
Dus daar gingen we in de Monkeyfalls. We zijn amper vertrokken en ik voel wat spetters water in mijn nek… Justiiiinnnn…. Wat doeeee je? ‘Niets hoor’ *schijnheilig gezicht*. Dus ik draai me weer terug om en binnen een paar seconde: SPLASH! Tanja vond dat die paar druppels nog niet genoeg waren, dus zorgde ze ervoor dat er iets meer druppels bijkwamen (in de vorm van een compleet natte rug). Uiteraard laat ik mij dat niet zomaar gebeuren, dus brak de strijd los. Heel wat druppels verder kwamen we allemaal compleet doorweekt weer aan. Serieus, beste attractie ever! Ik wil terug naar Ratanga met Justin en Tanja, gewoon alleen voor de Monkeyfalls! Later gingen we nog een keer in de Monkeyfalls en toen lieten we een van de Amerikanen met die twee gaan. Die Amerikaan had geen idee wat er de vorige keer gebeurd was en zij is al wat ouder. Dus ja, we gunden haar ‘’the ride of her life’ uiteraard wel. Ow meeen, ik kan er nog veel meer over vertellen, maar je had er waarschijnlijk gewoon bij moeten zijn! :) Te briljant. Later volgde er ook nog een enerverend tochtje in de Monkeyfalls met Ashwyn en Stanley en uiteraard leverde dat hetzelfde op! :) Oh, serieus, beste teambuildingsdag ever!
Dat gaf ons genoeg moed om maandag aan de holidayclub te beginnen. Uiteraard was ik vet benieuwd, want die maandag van de holidayclub zouden we voor het eerst Capricorn gaan zien, ons nieuwe township waar we gaan werken. En wat een week is het geweest zeg… Pfoeh, wauw… Bizar cool!
We hadden ’s morgens eerst kinderclub in Capricorn van 9 tot half 11. In die tijd deden we spelletjes, een Bijbelverhaal, dansen en zingen en knutselen. En ja, dat is echt mogelijk. Dan om half 11 raceten we naar Overcome (een ander township om de hoek) om daar precies hetzelfde te doen van half tot half 1. Om half 1 gingen we snel terug naar Capricorn, aten we lunch en bereidden we de tienerclub voor. Die was dan in Capricorn van 2 tot 4. En wowwowwowwowwow… Wat energievretend is dat zeg! Maar cool!
Capricorn en Overcome zijn echt heel anders dan Kayamandi. De sfeer is anders, de problemen zijn anders, alles is gewoon anders. Ook niet zo gek gezien het feit dat Kayamandi compleet Xhosa is en Capricorn en Overcome gemixt is tussen gekleurd en Xhosa. Eigenlijk iedereen spreekt Afrikaans en Engels. En de Xhosakinderen spreken gewoon freaking 3 talen: Xhosa, Afrikaans en Engels! Wauw! Respect! Op dat feit ben ik wel een klein beetje jaloers! Gewoon zo jong al 3 talen kunnen spreken is indrukwekkend!
Uhm ja, wat moet ik er verder nog over vertellen?! Het was echt een vet coole week. Het was onwijs tof om op deze manier alvast een aantal kinderen van de townships te leren kennen en om alvast een klein beetje vrienden met ze te worden. Met de tieners waren we sowieso succesvol, omdat die vooral erg onder de indruk waren van het feit dat ze Afrikaans tegen ons konden praten en we verstonden ze dan. Volgens mij is hun missie om ons volledig Afrikaans te gaan maken en dat is prima, want dat betekent dat we contact met hen hebben en dat is wat we willen. Zij geven ons les in taal, dan kijken wij wat wij daarnaast nog voor hen kunnen doen! Eerlijke deal :)!
De eerste maandagmiddag van de holidayclub splitste het team zich in tweeën, om te kijken of er ook tieners in Overcome waren. Ik ging mee naar Overcome. Toen we daar aankwamen, waren er geen tieners. Stanley besloot om door Overcome te lopen en te kijken of ze toevallig thuis waren of dat ze allemaal naar de Eastern Cape waren. We kwamen geen van de tieners tegen, maar het was absoluut een vet interessante tour. Stanley vertelde over het grootste probleem in Overcome: de gangs en de drugshandel. Hij wist precies wie er in welke gang zat en waar de drugs verhandeld werd. Hij vertelde dat niemand wat tegen de gangs doet, omdat ze mensen geen kwaad doen zolang ze geen bedreiging voor de gang zijn. Maar als iemand wel een bedreiging voor de gang is, dan fikst de gang een jonge tiener voor een beetje geld om ‘het probleem’ uit de weg te ruimen. Daarnaast vertelde hij over dat een aantal gangs betrokken zijn bij diamandsmokkel en over hoe zijn eigen verleden hem een aantal keer bijna het leven had gekost. Hij vertelde zijn droom voor Overcome en Seawind (township naast Overcome). Hij wil graag een youthcentre openen, sporten met de jongeren, ze over Jezus vertellen, ze bij de gangs vandaan houden en ze lifeskills meegeven. Meeen, dat is echt een goede droom! Ik hoop echt zo dat dat ooit echt werkelijkheid mag worden!
Overcome is de gevaarlijkste plek waar Living Hope werkt. Capricorn komt ook wel dichtbij, maar Overcome is gevaarlijker. In de morgen willen sommige teamleden daar geen call-out doen om de kinderen te verzamelen, omdat het te gevaarlijk is om rond te lopen. Daarnaast moeten we echt bij elkaar bij de container blijven om zeker te zijn dat er niets gebeurd.
Toen we door Overcome liepen en Stanley ons de plekken en de mensen van de gangs liet zien begreep ik waarom. Ze dealen openlijk, midden op straat drugs. Ze zijn overal. Van de een na de ander die we tegenkwamen vertelde Stanley in welke gang ze zaten, wat er in de gang gebeurd was, waar die gang zijn onderkomen had en dat soort dingen. Echt, ze zijn echt overal. En dat is gewoon eng. En niemand doet er wat aan. Niemand, want ja, ze doen jou niets en ze geven je zelfs weleens wat zolang jij je mond maar houdt over wat zij doen. Man, wat een plek.
Oh ja, ik noemde de container al, hea? Misschien moet ik dat maar even wat beter uitleggen: Living Hope heeft in Overcome 1 zeecontainer staan. Dat is alles. Er staan wat spullen in de container, maar dat is het dan ook wel. Clubs worden buiten gehouden, als het niet regent. Het is overigens ook veel te warm in de container als de zon schijnt en het is veel te klein om 70 tot 100 kinderen club te geven. Er is geen wc, geen water en geen elektriciteit. Om de liedjes en de dans met de kinderen te kunnen doen, namen we elke keer zo’n generator mee.
Gelukkig is Capricorn wat beter. Capricorn heeft een wat grotere loods, op een beveiligd terrein. Daar zit ook ons kantoortje en er is elektriciteit en water. Dat is dus wel een stuk beter om in te werken.
Na de vakantie beginnen we met het echte werk. Dan gaan we ons bezig houden met familystrengthening, naar de high schools gaan, club geven en nog veel meer. Ik ben erg benieuwd wat het ons brengen gaat, maar ik heb er in elk geval vertrouwen in. We hebben hier zoveel meer mogelijkheden dan bij Prochorus. En het ziet er tot nu toe allemaal al veel professioneler uit. Daarnaast zijn we gewoon echt gezegend met een goede timing: binnen komen in het team op een relaxe manier, met de training en Ratanga en de holidayclub. Daarnaast werken deze mensen echt met hun hart en willen ze echt een verschil maken.
Oh, dat verhaal is te cool om niet te vertellen! De eerste donderdagavond dat we in Fish Hoek waren, had Living Hope een Face-A-Thon, een marathon on Facebook om in totaal 26.000 dollar op te halen. Vanaf 4 uur ’s middags tot 8 uur de volgende morgen gingen ze door om via facebook mensen op de hoogte te brengen van Living Hope en om op die manier sponsors te zoeken. Waarom midden in de nacht? Omdat Living Hope veel connecties met de USA heeft en het daar dan dus overdag is. De face-a-thon werd begonnen in het vertrouwen dat God wel zal voorzien in wat Living Hope nodig heeft. Ik, als nuchtere Hollander, dacht: Tsjonge, hoe kan je ooit 26.000 dollar ophalen door over facebook een nacht lang berichtjes te sturen?! Stom natuurlijk van mij, want, boy, was I wrong! Vrijdagmorgen om 8 uur stond de teller op 17.000 dollar. Nog steeds 9.000 dollar te kort om alle projecten te laten draaien en de lifeskill-educators hun salaris te kunnen betalen. Maar goed, dankbaar als iedereen was, werd er aan een plan gewerkt om te kijken op welke terreinen we konden geen korten en op welke manier we het met dit geld wel konden gaan redden. Gebed bleef doorgaan en vertrouwen dat God het echt wel in de hand heeft en dat dit niet voor niets zo ging bleef er ook bij de Living Hope mensen. En werd dat even beloond zeg! Er was een kerk in de USA, niet gerelateerd aan Living Hope, die erachter kwam, via Facebook uiteraard, dat Living Hope een Face-A-thon had gehad en dat ze nog steeds 9.000 dollar te kort kwamen. Ze besloten een collecte te houden voor Living Hope om het gat te dichten. En wauwwauwwauwwauwwauw… 12.000 dollar! Serieus, God gaf Living Hope 29.000 dollar in plaats van 26.000! Omdat iedereen op Hem vertrouwde, werd dat beloond. Hij liet daar gelijk bij onze binnenkomst zien hoe groot Hij is en tot wat voor machtige, coole, grootse dingen Hij is staat is als je op Hem vertrouwd en Hem de controle geeft. Dat was echt een goede binnenkomer. Het laat mij zien dat dit een organisatie is waar God is en waar Hij werkt. En als wij, alle collega’s bij elkaar, Zijn handen en voeten in Zijn organisatie zijn… Tot wat voor dingen zullen we dan wel niet in staat zijn?! Ik kijk er naar uit om het nieuwe jaar in te gaan. Ik kijk er naar uit om een half jaar deel te mogen zijn van Zijn team. Ik kijk er naar uit om meer te leren over werken voor Hem, om Zijn handen, Zijn voeten en Zijn mond te mogen zijn. Ik weet nog niet hoe en ik ben nog steeds een nuchtere Nederlander, maar ik geloof dat ik in deze organisatie ga groeien en zo veel ga leren over een instrument zijn in Zijn koninkrijk.
It’s gonna be awesome, believe me! Met zulke leuke collega’s, met wie we nu al zoveel lol hebben en met zo’n grote Leider… Het kan niet anders dan awesome worden!
Maar eerst nog even een vakantie… Met een Garden Route en coole dingen… Daarover in de volgende blog meer! ;)
En oh ja, als je een beetje een idee wilt krijgen van wat Living Hope doet, like dan de facebookpage ;) Als je zoekt naar de Face-A-Thon, dan staan daar allemaal filmpjes van collega's en kinderen op die vertellen over wat het werkt van Living Hope betekent voor de communities hier!
Liefs, drukkies en kusjes!
Hanneke
En hoi! Het is, surprisesurprise, alweer veel te lang geleden dat ik een blog gepost heb. Het stomme is dat ik wéér te veel te vertellen heb!
In het begin, in september, toen we hier net waren, had ik het gevoel dat elke dag interessant was en dat ik over elke dag wel 1000 blogs kon schrijven. Na een aantal weken, toen stage steeds meer stilzitten werd, werd dat gevoel wat minder. Maar sinds de training voor holidayclub en het teamuitje naar Ratanga is dat gevoel weer helemaal teruggekomen. Daarom móét ik van mijzelf meerdere blogs schrijven en gok ik erop dat het komende dagen wat drukker gaat worden op mijn blog.
Oke, we waren gebleven bij de eerste week bij Living Hope. De eerste paar dagen op kantoor 400 potloden geslepen en lekker met mensen meegegaan als ze ergens heengingen. Donderdag en vrijdag training. Vrijdag was de groep Amerikanen, die het programma voor de holidayclub verzorgde er ook bij. En die zaterdag nam die groep Amerikanen ons mee naar Ratanga Junction, het pretpark hier in de Western Cape. Dat was namelijk in lijn met het thema voor de holidayclub: Colosal Coaster World.
Op de training hadden we al ontdekt hoe knettergek iedereen was. Het voelde daar echt als school, in de goede zin van het woord. We kregen opdrachten om in teams een achtbaan uit te beelden, we dansten en zongen,we deden dramastukjes… Hoe SPH wil je het hebben?! ;) En oooooh, die mensen zijn zooo grappig :)! En dat lieten ze in Ratanga ook goed merken!
In Ratanga heb je niet zo heel veel. Het is vergeleken bij Walibi of de Efteling heel erg klein. Ze hebben 1 goede achtbaan, 1 juniorachtbaan, een piratenschip, een boomstammetjesding en botsautotjes. Uiteraard hebben ze nog wel meer, maar dat is echt allemaal voor kleine kinderen. Maar deze 5 attracties maakten het allemaal helemaal de moeite waard! In het begin ging iedereen een beetje zijn eigen weg. Amerikanen bij Amerikanen, Capricornteam bij Capricornteam, Masiteam bij Masiteam, enz. Dus na een beetje achter iedereen aangehobbeld te hebben, besloten wij onze eigen weg te gaan en eindigden we bij de goeie achtbaan. Daar vonden we nog wat Amerikanen en Masimensen die zaten te chillen. Prima, 1 meenemen de achtbaan in en de rest lekker laten zitten met Mieke!
Na deze achtbaan was het tijd voor lunch en daar troffen we eigenlijk zo’n beetje iedereen weer. Na de lunch deden een aantal mensen het voorstel om naar de Monkeyfalls (bomenstammetjes) te gaan. Dat was praktisch het hele Capricornteam en aangezien dat ons nieuwe team is en de monkeyfalls die morgen wel goed bevallen was, besloten we met hen mee te gaan. En wat een goeie zet was dat! :)
Laat me je voorstellen: Stanley, Tanja en Justin. Zij waren in elk geval in Ratanga, de rest van het team was er niet, dus die kom je vanzelf later wel tegen! ;) Ook Ashwyn van Oceanview en wat Amerikanen kwamen mee volgens mij. Maar in elk geval, Stanley, Tanja, Justin en Ashwyn… Wauw, wat een gasten.. :P
Als je in de Monkeyfalls gaat wordt er aan het begin gezegd dat je te allen tijde je handen binnenboord moet houden. Bij sommige mensen gaat dat uiteraard het ene oor in en het andere oor uit.. ;)
Toen we ’s morgens de eerste keer in de monkeyfalls waren geweest, had ik een paar spetters op me. Eigenlijk was ik toen gewoon praktisch droog.
Toen ging ik met Justin en Tanja in de Monkeyfalls… Justin en Tanja zijn té grappig. Tanja is een gezette jonge vrouw met een stem die nooit het volume ‘zacht’ zal kunnen bereiken. Justin is gewoon Justin, grappig, vriendelijk en té maf, zeker in combinatie met Tanja!
Dus daar gingen we in de Monkeyfalls. We zijn amper vertrokken en ik voel wat spetters water in mijn nek… Justiiiinnnn…. Wat doeeee je? ‘Niets hoor’ *schijnheilig gezicht*. Dus ik draai me weer terug om en binnen een paar seconde: SPLASH! Tanja vond dat die paar druppels nog niet genoeg waren, dus zorgde ze ervoor dat er iets meer druppels bijkwamen (in de vorm van een compleet natte rug). Uiteraard laat ik mij dat niet zomaar gebeuren, dus brak de strijd los. Heel wat druppels verder kwamen we allemaal compleet doorweekt weer aan. Serieus, beste attractie ever! Ik wil terug naar Ratanga met Justin en Tanja, gewoon alleen voor de Monkeyfalls! Later gingen we nog een keer in de Monkeyfalls en toen lieten we een van de Amerikanen met die twee gaan. Die Amerikaan had geen idee wat er de vorige keer gebeurd was en zij is al wat ouder. Dus ja, we gunden haar ‘’the ride of her life’ uiteraard wel. Ow meeen, ik kan er nog veel meer over vertellen, maar je had er waarschijnlijk gewoon bij moeten zijn! :) Te briljant. Later volgde er ook nog een enerverend tochtje in de Monkeyfalls met Ashwyn en Stanley en uiteraard leverde dat hetzelfde op! :) Oh, serieus, beste teambuildingsdag ever!
Dat gaf ons genoeg moed om maandag aan de holidayclub te beginnen. Uiteraard was ik vet benieuwd, want die maandag van de holidayclub zouden we voor het eerst Capricorn gaan zien, ons nieuwe township waar we gaan werken. En wat een week is het geweest zeg… Pfoeh, wauw… Bizar cool!
We hadden ’s morgens eerst kinderclub in Capricorn van 9 tot half 11. In die tijd deden we spelletjes, een Bijbelverhaal, dansen en zingen en knutselen. En ja, dat is echt mogelijk. Dan om half 11 raceten we naar Overcome (een ander township om de hoek) om daar precies hetzelfde te doen van half tot half 1. Om half 1 gingen we snel terug naar Capricorn, aten we lunch en bereidden we de tienerclub voor. Die was dan in Capricorn van 2 tot 4. En wowwowwowwowwow… Wat energievretend is dat zeg! Maar cool!
Capricorn en Overcome zijn echt heel anders dan Kayamandi. De sfeer is anders, de problemen zijn anders, alles is gewoon anders. Ook niet zo gek gezien het feit dat Kayamandi compleet Xhosa is en Capricorn en Overcome gemixt is tussen gekleurd en Xhosa. Eigenlijk iedereen spreekt Afrikaans en Engels. En de Xhosakinderen spreken gewoon freaking 3 talen: Xhosa, Afrikaans en Engels! Wauw! Respect! Op dat feit ben ik wel een klein beetje jaloers! Gewoon zo jong al 3 talen kunnen spreken is indrukwekkend!
Uhm ja, wat moet ik er verder nog over vertellen?! Het was echt een vet coole week. Het was onwijs tof om op deze manier alvast een aantal kinderen van de townships te leren kennen en om alvast een klein beetje vrienden met ze te worden. Met de tieners waren we sowieso succesvol, omdat die vooral erg onder de indruk waren van het feit dat ze Afrikaans tegen ons konden praten en we verstonden ze dan. Volgens mij is hun missie om ons volledig Afrikaans te gaan maken en dat is prima, want dat betekent dat we contact met hen hebben en dat is wat we willen. Zij geven ons les in taal, dan kijken wij wat wij daarnaast nog voor hen kunnen doen! Eerlijke deal :)!
De eerste maandagmiddag van de holidayclub splitste het team zich in tweeën, om te kijken of er ook tieners in Overcome waren. Ik ging mee naar Overcome. Toen we daar aankwamen, waren er geen tieners. Stanley besloot om door Overcome te lopen en te kijken of ze toevallig thuis waren of dat ze allemaal naar de Eastern Cape waren. We kwamen geen van de tieners tegen, maar het was absoluut een vet interessante tour. Stanley vertelde over het grootste probleem in Overcome: de gangs en de drugshandel. Hij wist precies wie er in welke gang zat en waar de drugs verhandeld werd. Hij vertelde dat niemand wat tegen de gangs doet, omdat ze mensen geen kwaad doen zolang ze geen bedreiging voor de gang zijn. Maar als iemand wel een bedreiging voor de gang is, dan fikst de gang een jonge tiener voor een beetje geld om ‘het probleem’ uit de weg te ruimen. Daarnaast vertelde hij over dat een aantal gangs betrokken zijn bij diamandsmokkel en over hoe zijn eigen verleden hem een aantal keer bijna het leven had gekost. Hij vertelde zijn droom voor Overcome en Seawind (township naast Overcome). Hij wil graag een youthcentre openen, sporten met de jongeren, ze over Jezus vertellen, ze bij de gangs vandaan houden en ze lifeskills meegeven. Meeen, dat is echt een goede droom! Ik hoop echt zo dat dat ooit echt werkelijkheid mag worden!
Overcome is de gevaarlijkste plek waar Living Hope werkt. Capricorn komt ook wel dichtbij, maar Overcome is gevaarlijker. In de morgen willen sommige teamleden daar geen call-out doen om de kinderen te verzamelen, omdat het te gevaarlijk is om rond te lopen. Daarnaast moeten we echt bij elkaar bij de container blijven om zeker te zijn dat er niets gebeurd.
Toen we door Overcome liepen en Stanley ons de plekken en de mensen van de gangs liet zien begreep ik waarom. Ze dealen openlijk, midden op straat drugs. Ze zijn overal. Van de een na de ander die we tegenkwamen vertelde Stanley in welke gang ze zaten, wat er in de gang gebeurd was, waar die gang zijn onderkomen had en dat soort dingen. Echt, ze zijn echt overal. En dat is gewoon eng. En niemand doet er wat aan. Niemand, want ja, ze doen jou niets en ze geven je zelfs weleens wat zolang jij je mond maar houdt over wat zij doen. Man, wat een plek.
Oh ja, ik noemde de container al, hea? Misschien moet ik dat maar even wat beter uitleggen: Living Hope heeft in Overcome 1 zeecontainer staan. Dat is alles. Er staan wat spullen in de container, maar dat is het dan ook wel. Clubs worden buiten gehouden, als het niet regent. Het is overigens ook veel te warm in de container als de zon schijnt en het is veel te klein om 70 tot 100 kinderen club te geven. Er is geen wc, geen water en geen elektriciteit. Om de liedjes en de dans met de kinderen te kunnen doen, namen we elke keer zo’n generator mee.
Gelukkig is Capricorn wat beter. Capricorn heeft een wat grotere loods, op een beveiligd terrein. Daar zit ook ons kantoortje en er is elektriciteit en water. Dat is dus wel een stuk beter om in te werken.
Na de vakantie beginnen we met het echte werk. Dan gaan we ons bezig houden met familystrengthening, naar de high schools gaan, club geven en nog veel meer. Ik ben erg benieuwd wat het ons brengen gaat, maar ik heb er in elk geval vertrouwen in. We hebben hier zoveel meer mogelijkheden dan bij Prochorus. En het ziet er tot nu toe allemaal al veel professioneler uit. Daarnaast zijn we gewoon echt gezegend met een goede timing: binnen komen in het team op een relaxe manier, met de training en Ratanga en de holidayclub. Daarnaast werken deze mensen echt met hun hart en willen ze echt een verschil maken.
Oh, dat verhaal is te cool om niet te vertellen! De eerste donderdagavond dat we in Fish Hoek waren, had Living Hope een Face-A-Thon, een marathon on Facebook om in totaal 26.000 dollar op te halen. Vanaf 4 uur ’s middags tot 8 uur de volgende morgen gingen ze door om via facebook mensen op de hoogte te brengen van Living Hope en om op die manier sponsors te zoeken. Waarom midden in de nacht? Omdat Living Hope veel connecties met de USA heeft en het daar dan dus overdag is. De face-a-thon werd begonnen in het vertrouwen dat God wel zal voorzien in wat Living Hope nodig heeft. Ik, als nuchtere Hollander, dacht: Tsjonge, hoe kan je ooit 26.000 dollar ophalen door over facebook een nacht lang berichtjes te sturen?! Stom natuurlijk van mij, want, boy, was I wrong! Vrijdagmorgen om 8 uur stond de teller op 17.000 dollar. Nog steeds 9.000 dollar te kort om alle projecten te laten draaien en de lifeskill-educators hun salaris te kunnen betalen. Maar goed, dankbaar als iedereen was, werd er aan een plan gewerkt om te kijken op welke terreinen we konden geen korten en op welke manier we het met dit geld wel konden gaan redden. Gebed bleef doorgaan en vertrouwen dat God het echt wel in de hand heeft en dat dit niet voor niets zo ging bleef er ook bij de Living Hope mensen. En werd dat even beloond zeg! Er was een kerk in de USA, niet gerelateerd aan Living Hope, die erachter kwam, via Facebook uiteraard, dat Living Hope een Face-A-thon had gehad en dat ze nog steeds 9.000 dollar te kort kwamen. Ze besloten een collecte te houden voor Living Hope om het gat te dichten. En wauwwauwwauwwauwwauw… 12.000 dollar! Serieus, God gaf Living Hope 29.000 dollar in plaats van 26.000! Omdat iedereen op Hem vertrouwde, werd dat beloond. Hij liet daar gelijk bij onze binnenkomst zien hoe groot Hij is en tot wat voor machtige, coole, grootse dingen Hij is staat is als je op Hem vertrouwd en Hem de controle geeft. Dat was echt een goede binnenkomer. Het laat mij zien dat dit een organisatie is waar God is en waar Hij werkt. En als wij, alle collega’s bij elkaar, Zijn handen en voeten in Zijn organisatie zijn… Tot wat voor dingen zullen we dan wel niet in staat zijn?! Ik kijk er naar uit om het nieuwe jaar in te gaan. Ik kijk er naar uit om een half jaar deel te mogen zijn van Zijn team. Ik kijk er naar uit om meer te leren over werken voor Hem, om Zijn handen, Zijn voeten en Zijn mond te mogen zijn. Ik weet nog niet hoe en ik ben nog steeds een nuchtere Nederlander, maar ik geloof dat ik in deze organisatie ga groeien en zo veel ga leren over een instrument zijn in Zijn koninkrijk.
It’s gonna be awesome, believe me! Met zulke leuke collega’s, met wie we nu al zoveel lol hebben en met zo’n grote Leider… Het kan niet anders dan awesome worden!
Maar eerst nog even een vakantie… Met een Garden Route en coole dingen… Daarover in de volgende blog meer! ;)
En oh ja, als je een beetje een idee wilt krijgen van wat Living Hope doet, like dan de facebookpage ;) Als je zoekt naar de Face-A-Thon, dan staan daar allemaal filmpjes van collega's en kinderen op die vertellen over wat het werkt van Living Hope betekent voor de communities hier!
Liefs, drukkies en kusjes!
Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
